Ostatnią premierą w roku 1975 był zmodernizowany Barth B02 (B). W stosunku do modelu (A) z 1969 roku dokonano wielu drobnych poprawek. Z zewnątrz pojazd zyskał nowy przód, pasujący do obowiązującej linii stylistycznej. Z przodu schodząca nisko maska z wysuniętym "rekinim nosem" oraz trzema parami świateł, z tyłu lampy zespolone z charakterystycznym podziałem na poziome pasy. Natomiast cała linia nadwozia zyskała bardzie aerodynamiczne kształty, oferujące więcej przestrzeni pasażerom.
Silniki zostały dopasowane do nowych norm, czyli były zasilane bezołowiowym paliwem 91 oktanowym, oraz wyposażone były w katalizator. Z powodu tych zmian moc silników znacznie spadła, a spalanie wzrosło. Jednak był to problem wszystkich samochodów w tych czasach. Aby temu przeciwdziałać Barth postanowił iść pod prąd trendom i zastąpić silnik V6 2.9, większym 3.5 z modeli B04 i B06. Dzięki temu topowa wersja nie straciła na osiagach w stosunku do poprzednika.
Ze strony technologicznej Barth B02 zyskał cztery wentylowane hamulce tarczowe, dzięki czemu całkowicie wyeliminowano problem fadingu (zanikania siły hamującej przy rozgrzewaniu hamulców), osłonę aerodynamiczną na podwoziu i odświeżone wnętrze.
Wersja V6 otrzymała mechanizm różnicowy z blokadą LSD, sportowe opony, utwardzone zawieszenie oraz tak jak poprzednio proste radio.
Wersja V6 otrzymała mechanizm różnicowy z blokadą LSD, sportowe opony, utwardzone zawieszenie oraz tak jak poprzednio proste radio.
2.5 CAT 3.5 CAT
94KM 161KM
154Nm 242Nm
0-100km/h 9,7s 0-100km/h 7,5s
8,96l/100km 11,22l/100km
