W 1971 roku odbyła się premiera Bartha B04, ostatniego z
planowanych pojazdów rodziny Bartha. Samochód ten plasował się w klasie D
(średniej niższej) a więc pomiędzy kompaktowym Barthem B02 a komfortowym B06.
Czterodrzwiowe nadwozie to kompromis pomiędzy rozmiarem a praktycznością, jest
pakowne i wygodne, przy czym manewrowanie nim w ruchu miejskim nie jest
kłopotliwe. Jak dotychczasowe modele marki, B04 posiada bardzo proste, choć w
pełni niezależne zawieszenie, zamontowany wzdłużnie silnik i napęd na tylne
koła. Do napędu posłużyły dobrze znane z poprzednich modeli silniki R4 2.5 oraz
V6 3.5 z większego Bartha B06.
Każdy Barth B04 miał 4 hamulce tarczowe, które pozwalały
mu zatrzymać się ze 100 km/h na odcinku poniżej 40 metrów. Wyposażenie tak jak
do tej pory pozostało bardzo proste, dające skupić się na przyjemności płynącej
z samej jazdy. Wersja 3.5 posiadała dodatkowo lepsze radio, sportowe ogumienie
i dyferencjał o ograniczonym poślizgu.
W 1972 zaprezentowano dwa Barthy Coupe. Opisany
wcześniej, duży i komfortowy B06 i właśnie B04, który był tańszym
odpowiednikiem tego pierwszego. Był on wyposażany w silnik 3.5 V6.
W roku 1975 silnik 2.5 zastąpiono oszczędnymi jednostkami
2.0 i 2.5 z katalizatorem. Stało się to z rocznym opóźnieniem w stosunku do
pozostałych modeli, z tego powodu, że Barth B04 nadal świetnie się sprzedawał a
moce projektowe były skierowane na wielki kontrakt dla ONZ (o tym w następnym
poście).
Tak jak poprzednio wraz z wprowadzeniem bardziej
oszczędnych silników zmieniono przełożenia skrzyni, szerokość opon i
aerodynamikę, tak aby osiągnąć zmniejszenie zużycia paliwa.
Porównanie osiągów wersji sedan dla czterech różnych
silników:
2.5 R4 2.0 CAT 2.5 CAT 3.5
V6
115KM 75KM 94KM 182KM
187Nm 122Nm 154Nm 280Nm
0-100km/h 9,4s 0-100km/h
12,5s 0-100km/h
10,7s 0-100km/h 7,4s
10,6l/100km 9,3l/100km 9,9l/100km 11,5l/100km
Na europejskim rynku Barth B04 konkurował z takimi autami
jak Audi 80 (B1), Opel Ascona (A), czy Ford Cortina (MK3). O ile wersje
czterocylindrowe mimo, że mocniejsze od konkurencji, wpisywały się w ówczesne
standardy klasy D, to wersja V6 stanowiła zupełnie inną ligę. Jednym z niewielu
aut klasy D, które można porównać do Bartha V6 była Alfa Romeo Alfetta.
Wyposażona w silnik V6 2,5 litra z podwójną turbosprężarką, osiągała 233KM i 332Nm.
Pozwalało to osiągnąć setkę w czasie około 7 sekund i rozpędzić auto do około
240 km/h. Warto odnotować, że wolnossący Barth 3.5 był od niej znacznie tańszy.
W 1977 przeprowadzono facelifting do wersji B
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz